Εγκαταλελειμμένοι πλήρως από το κράτος των Αθηνών, οι κάτοικοι των
ακριτικών χωριών του Δήμου Πωγωνίου Ιωαννίνων (μια ανάσα από τα σύνορα
με την Αλβανία) βρίσκονται έρμαια στις αδηφάγες ορέξεις των συμμοριών
που έρχονται από την Αλβανία. Σε Αγία Μαρίνα, Χαραυγή, Αργυροχώρι, Μερόπη, Παλαιόπυργο, Καστάνιανη, Περιστέρι και στα υπόλοιπα χωριά του Πωγωνίου οι επιδρομές των κακοποιών είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο, ενώ σύμφωνα με καταγγελίες κατοίκων και τοπικών φορέων, η ευρύτερη περιοχή έχει μετατραπεί σε μια απέραντη… χασισοφυτεία.
«Η ελλιπής αστυνόμευση έχει ανοίξει την… όρεξη διαρρηκτών, εμπόρων ναρκωτικών και μαστροπών από την Αλβανία, που έχουν απλώσει τα δίχτυα τους στην περιοχή. Καταστρέφουν περιουσίες, αρπάζουν ό,τι βρουν και δεν διστάζουν να ασκήσουν βία σε όποιον έχει την ατυχία να βρεθεί μπροστά τους» λέει ο δήμαρχος Πωγωνίου Κώστας Καψάλης. Το περασμένο Σαββατοκύριακο σημειώθηκαν τρεις διαρρήξεις στο χωριό Περιστέρι, ενώ τις προηγούμενες ημέρες στο στόχαστρο των κακοποιών βρέθηκαν σπίτια στις Ποντικάτες και στο Βασιλικό. «Οι κάτοικοι, στην πλειονότητά τους ηλικιωμένοι, συνήθως δεν καταγγέλλουν τα περιστατικά, επειδή φοβούνται ότι οι συμμορίες θα βλάψουν τις οικογένειές τους».
«Η Αστυνομία δεν διαθέτει προσωπικό, οι περιπολίες έχουν σταματήσει. Μόνο η Δίωξη Ναρκωτικών έκανε αισθητή την παρουσία της το τελευταίο διάστημα, εντοπίζοντας δύο τόνους ναρκωτικών» αναφέρει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Πωγωνίου Γρηγόρης Άρμπιρος.
Στην περιοχή των ελληνοαλβανικών συνόρων λειτουργούν σήμερα μόλις δύο συνοριακά και τρία στρατιωτικά φυλάκια (έναντι έξι και πέντε, αντίστοιχα, μέχρι πριν από λίγα χρόνια). «Τα μισά φυλάκια έκλεισαν και όσα διασώθηκαν είναι υποστελεχωμένα. Το Αστυνομικό Τμήμα Πυρσόγιαννης αποδυναμώθηκε.
Οι συνοριοφύλακες μετατάχθηκαν στην Αστυνομία και αποσπάστηκαν-οι περισσότεροι- σε άλλες υπηρεσίες, ενώ οι κυβερνητικές υποσχέσεις για ενίσχυση των στρατιωτικών φυλακίων έμειναν στα χαρτιά. Ελπίζουμε να εγκριθεί τουλάχιστον η πρότασή μας για τοποθέτηση θερμικών καμερών στα σύνορα, που θα αποθαρρύνουν τους κακοποιούς» καταλήγει ο κ. Άρμπιρος.
Δεν είναι η πρώτη φορά (και δυστυχώς, απ’ ό,τι φαίνεται, ούτε η τελευταία) που οι κάτοικοι των ορεινών και απομονωμένων αυτών χωριών παραπονιούνται για την κατάσταση φόβου και εγκατάλειψης που επικρατεί στην περιοχή. Το αθηνοκεντρικό κράτος του «συνταγματικού τόξου» τους έχει αφήσει στην τύχη τους, αδιαφορώντας πλήρως για τον τρόμο που νιώθουν αυτοί οι Έλληνες σε καθημερινή βάση, εξαιτίας του ότι οι αλβανικές συμμορίες αφήνονται εντελώς ανενόχλητες στην εγκληματική τους δράση.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
