Η πρώτη ιστορία αφορά μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις - σκούπα που οργανώθηκαν στην Αθήνα, το 1842, στην εποχή δηλαδή ιου Όθωνα και των Βαυαρών, προκειμένου σε μια περίοδο έξαρσης της εγκληματικότητας να περιοριστεί το πρόβλημα που δημιουργούνταν από «τους αλλοδαπούς και τους άεργους».
Η μεγαλύτερη επιχείρηση απομάκρυνσης αλλοδαπών, αέργων και γενικότερα «αλητών» από την πόλη των Αθηνών έγινε με αφορμή τη δολοφονία ενός πάμπλουτου ομογενούς μέσα στο σπίτι του.
Ήταν Φεβρουάριος του 1842, όταν στις δύο το πρωί τέσσερις κακοποιοί, τρεις με φουστανέλα και ένας με βράκα, μπήκαν στο σπίτι του Παύλου Νεγρεπόντη και λήστεψαν τα πάντα, αφού σκότωσαν τον ίδιο μπροστά στη γυναίκα και τα τρία παιδιά του. Παύλος Νεγρεπόντης ήταν από τους αγαπητούς
Φαναριώτες, ο οποίος ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα μετά την έλευση του Όθωνα. Αφού έχτισε ένα από τα ωραιότερα ακίνητα, συνέχισε τις εμπορικές δραστηριότητές του στην Αγγλία, για να επιστρέφει πλέον μόνιμα στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1841. Είχε επενδύσει σε γη και σώζεται μέχρι σήμερα ανακαινισμένο ένα από τα ακίνητα που είχε αγοράσει στη συμβολή των οδών Κεραμεικού και Μυλλέρου (επί Όθωνος ονομαζόταν Φειδίου και Πραξιτέλους), το οποίο έχει μετατραπεί σε πολιτιστικό κέντρο πολλαπλών καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων.
Στην Αθήνα εκείνης της εποχής, των λίγων χιλιάδων κατοίκων, το γεγονός προξένησε αλγεινή εντύπωση. «Κακούργοι τινές εμφωλεύουσι προ πολλού εις τας Αθήνας. Δολοφόνοι σφαγείς τωνπολιτών, κατασκοπεύοντες την ημέρα τας οικίας, εισέρχονται την νύκτα κρυφίως ή βιαίως και γυμνόνουσι τους πολίτας εν τω μέσω των τέκνων και των συζύγων», έγραφαν οι εφημερίδες.
Εντός λίγων ημερών οι τέσσερις δράστες συνελήφθησαν και αποκαλύφθηκε ότι ήταν όλοι αλλοδαποί που σύχναζαν στα κακόφημα καπηλειά της πόλης.
Την εκκαθάριση της κατάστασης ανέλαβε ο... Χρυσοχοΐδης της εποχής και η Δημοτική Αστυνομία, συνεπικουρούμενη από δυνάμεις του στρατού. Οι ανεπιθύμητοι υποχρεώνονταν να επιστρέφουν στις χώρες τους - ήταν κυρίως από χώρες των Βαλκανίων, τη Μάλτα και την Ιταλία. Στο ζήτημα δόθηκε εθνικός χαρακτήρας, λήφθηκαν ιδιαίτερα μέτρα για τους εισερχόμενους και εξερχόμενους στην πόλη και καθιερώθηκαν αυστηροί έλεγχοι.
(Κείμενο του ιστορικού ερευνητή και δημοσιογράφου Ελευθέριου Γ. Σκιαδά εκδότη της εφημερίδας "Μικρός Ρωμηός")
